گروه مبین: [MoBiN-Group] Ba Karevan (10)

ويژه نامه «باکاروان» :: شماره 10 :: دهم محرم

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَيْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَ بَقِىَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ وَلا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِيارَتِكُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَعَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَعَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ

به روايت لهوف

اینجا کربلاست و امشب ، شب دهم محرم:

چه زود تاریخ به شب عاشورا رسید و ماه شب دهم بر صحرای کربلا نور خود را گسترد.
چه زیبا شبی است برای یاران حسین(ع) و چه آرام بخش است حضور قمر بنی هاشم(ع) برای اطفال حرم.
ای کاش خورشید روز دهم طلوع نکند...
"امام سجاد (ع)می فرمایند: در آن شبی که فردایش پدرم به شهادت رسید من با او بودم. به اصحاب فرمود: «اکنون شب است، آن را مرکب راهوار خود کنید (و بروید) این قوم آهنگ مرا دارند و چنانچه مرا بکشند به شما توجّهی نمی‌کنند و شما در آزادی و اختیار خودید». عرض کردند: نه به خدا سوگند، این نشدنی است. فرمود: «فردا شما همچون من کشته خواهید شد کسی نجات پیدا نمی‌کند». عرض کردند: سپاس خدا را که به ما شرافت شهادت در رکاب شما را عطا کند. سپس امام علیه‌السّلام (ایشان را) دعا کردند و فرمودند: «اینک سر بردارید و بنگرید» پس جاها و منزلهای بهشتی خود را دیدند. امام علیه‌السّلام می فرمود: «فلانی! این منزل توست، فلانی این قصر توست، فلانی این درجۀ (و مقام) توست». از این رو (روز عاشورا) هر کسی با سینه و صورت خود به استقبال نیزه‌ها و شمشیرها می‌رفت تا به منزل بهشتی خود برسد."

و بالاخره صبح عاشورا طلوع می کند و کاش طلوع نمی کرد.

همه رفتند و حسین(ع) مانده است و حسین(ع) .
عجب ندائی است ندای عصاره خلقت که بر میدان طنین انداز است " هل من ناصر ینصرنی ..." ولی دیگر کسی نمانده است که ندای یاری حسین را پاسخ گوید و از عباس و علی اکبر و اصحاب سخنی بلند نمی شود .
حال نوبت حسین (ع)است که با حرم وداع کند و چه منظره ایست منظره خداحافظی خواهر و برادرکه این آخرین دیدار است .
"امام لحظه‌ای برای استراحت توقف فرمود و در حالی که ضعف از جنگ بر وی عارض گردیده بود ، در همان حال سنگی از دشمن آمد به پیشانی حضرت اصابت نمود ، امام پیراهن را بالا زد تا خون پیشانی را باز دارد که تیری سه شاخه و زهر آلود بیامد و بر قلب مقدس امام نشست ، امام (علیه السلام ) فرمود :"بسم الله و بالله و علی مله رسول الله (علیه السلام)".
و آنگاه سر به آسمان برداشت و گفت: " خداوندا! تو میدانی که اینان مردی را می‌کشند که بر گستره زمین جز او فرزند دختر پیامبر نیست".
سپس تیر را از پشت سر برآورده و خون چون ناودان فوران کرد، و توان جنگ از امام می رفت . حضرت بایستاد ، هر مردی از دشمن که نزد امام می‌آمد باز می‌گشت که مبادا خدای را با شرکت در خون ریختن امام ملاقات کند.
تا آن که مردی از کنده به نام مالک بن نسر (لعنه الله علیه ) آمد و به حسین (علیه السلام) ناسزا گفت و با شمشیر بر سر مبارکش زد که کُله خود را برید و به سر مبارک رسید و کله خود آکنده از خون شد. "

افق هاي تعزيت

آهنگ شادى از آهنگ عزا جداست

... الان معمول شده كه براى روزهاى عید جلساتى تشكیل مى‏دهند. بنده مخالف این كار نیستم؛ بد هم نیست كه دست می‌زنند. البته اگر از رادیو بشنویم - كه بنده خودم گاهى از رادیو شنیده‏ام - و شعر را درست گوش نكنیم، خیال مى‏كنیم دارند سینه مى‏زنند! هم لحن، سینه‏زنى است؛ هم آن دستى كه مى‏زنند، مثل زدن روى سینه است. این چه شادى‏یى شد؟! اگر براى روزهاى شادى، آهنگ‏هاى مناسب - نه آهنگ‏هاى مبتذل، نه آهنگ‏هاى طاغوتى، نه آهنگ‏هاى حرام - و شیوه‏هاى خوب انتخاب كنند، مؤثرتر و بهتر است. این‏طور نباشد كه چون به روضه‏خوانى عادت كرده‏ایم، روز شادى هم كه مى‏ خواهیم حرف بزنیم، لحنمان بشود لحن روضه‏خوانى. قدیم‏ها مى‏گفتند فلانى هرچه مى‏خواند، مثنوى درمى‏آید؛ هر آهنگى را كه شروع كند، مثنوى مى‏شود! این‏طورى نباشد.

اهداف قيام حسيني

سركوب كردن قدرتهاى طاغوتى یكی از اهداف قیام حسینی

اصلاً انزال كتابهاى الهى و ارسال رسل براى این بوده است كه قسط و عدل در میان جوامع حاكم شود؛ یعنى نمادهاى ظلم و زورگویى و فساد از میان برخیزد. حركت امام حسین علیه‏السّلام، چنین حركتى بود. فرمود: «انّما خرجت لطلب الأصلاح فى امّة جدّى». همچنین فرمود: «من رأى سلطانا جائرا مستحلا لحرام الله او تاركا لعهداللَّه مخالفا لسنة رسول‏اللَّه فعمل فى عباداللَّه بالاثم والعدوان ثمّ لم یغیّر علیه بقول و لا فعل كان حقا على اللَّه أن یدخله مدخله»؛ یعنى اگر كسى كانون فساد و ظلم را ببیند و بى‏تفاوت بنشیند، در نزد خداى متعال با او هم‏سرنوشت است. فرمود: من براى گردنكشى و تفرعن حركت نكردم. دعوت مردم عراق از امام حسین علیه‏السّلام براى این بود كه برود و حكومت كند؛ امام هم به همین دعوت پاسخ دادند. یعنى چنین نیست كه امام حسین علیه‏السّلام به فكر حكومت نبود، امام حسین علیه‏السّلام به فكر سركوب كردن قدرتهاى طاغوتى بود؛ چه با گرفتن حكومت و چه با شهادت و دادن خون.
امام حسین علیه‏السّلام مى‏دانست كه اگر این حركت را نكند، این امضاى او، این سكوت او، این سكون او، چه بر سر اسلام خواهد آورد. وقتى قدرتى همه امكانات جوامع و یا یك جامعه را در اختیار دارد و راه طغیان پیش مى‏گیرد و جلو مى‏رود، اگر مردان و داعیه‏داران حق در مقابل او اظهار وجود نكنند و حركت او را تخطئه نكنند، با این عمل، كار او را امضا كرده‏اند؛ یعنى ظلم به امضاى اهل حق مى‏رسد، بدون این‏كه خودشان خواسته باشند. این گناهى بود كه آن روز بزرگان و آقازادگان بنى‏هاشم و فرزندان سردمداران بزرگ صدر اسلام مرتكب شدند. امام حسین علیه‏السّلام این را برنمى‏تافت؛ لذا قیام كرد. ...

نواي دل

در محضر اساتيد - شب دهم:
استاد هاشمي نژاد

مراسم شب دهم محرم - حاج محمود کريمي:

مداحي قسمت 1

مداحي قسمت 2

مداحي قسمت 3

» آرشیو شماره هاي پيشين: 1 2 3 4 5 6 7 8 9